این درس تحت عنوان « نرمش قهرمانانه-بررسی صلح تاریخی امام حسن (ع)»  بعنوان بخش اول مجموعه آفتاب در مصاف، در 5 جلسه و طبق بیانات مقام معظم رهبری تنظیم شده است. جمهوری اسلامی ایران همواره نمایش فعالی در عرصه سیاست خارجی خویش داشته است. این نمایش در برهه‌های مختلف البته با فراز و فرودهایی همراه بوده اما نگاه بین‌المللی آن همیشه به کنش و واکنش‌های عزت‌مندانه در عرصه دیپلماتیک اختصاص داشته است. عبارت «نرمش قهرمانانه» مفهومی کلیدی است که یک سویه ی راهبرد اصلی سیاست خارجی مدبرانه، عزت مندانه و حکیمانه نظام اسلامی را نشان می دهد. این ایده ی مهم با تکیه بر بازخوانی صلح امام حسن (ع) توسط رهبر انقلاب تبیین می شود. ایشان در این درس، مبحث محوری مذکور را ضمن دو موضوع اصلی صلح امام حسن (ع) زمینه ساز عاشورا و شرایط جامعه اسلامی و عملکرد حکومت اموی در آستانه عاشورا و موضوعات فرعی از قبیل سیاست بنی امیه در محو اسلام، شخصیت منافق معاویه، امام حسین (ع) شریک صلح امام حسن (ع) با معاویه، تفاوت اساسی دوران معاویه و یزید و ابعاد انحراف جامعه اسلامی در آستانه عاشورا به پیش برده اند.

اهداف درس:

1. آشنایی با عملکرد حکومت اموی در آستانه عاشورا
2. شناخت شخصیت منافق معاویه و یزید
3. آشنایی با ابعاد انحراف جامعه اسلامی در آستانه عاشورا
4. شناخت تفاووت اساسی دوران معاویه و یزید

سرفصل و جلسات:

• جلسه اول: صلح امام حسن مجتبی (ع)، زمینه ساز قیام عاشورا – بخش اول
• جلسه دوم: صلح امام حسن مجتبی (ع)، زمینه ساز قیام عاشورا – بخش دوم
• جلسه سوم: صلح امام حسن مجتبی (ع)، زمینه ساز قیام عاشورا – بخش سوم
• جلسه چهارم: شرایط جامعه اسلامی و عملکرد حکومت اموی در آستانه قیام عاشورا – بخش اول
• جلسه پنجم: شرایط جامعه اسلامی و عملکرد حکومت اموی در آستانه قیام عاشورا – بخش دوم

درباره درس:

«بار کج هرگز به منزل نمی رسد!». پیام این جمله حکیمانه، دعوت انسان به تعادل است. تعادل، تنها یک خوبی یا فضیلت نیست بلکه معیار و ملاک هر خوبی است. این بدان معناست که هیچ چیزی به خودی خود بد نیست بلکه زمانی بد است که از حد تعادل خود خارج شود. برای مثال حد میانه ای از ترس و شرم را شجاعت و حیا می دانند. افراط و تفریط در این ترس و شرم سبب می شود تا آدمی بسیار جسور و وقیح و یا اینکه ترسو و خجالتی گردد. دین اسلام، دین میانه است و ما را به تعادل فرامی خواند. یکی از مهم ترین مصادیق این تعادل، در زمینه سیاست و رهبری یک جامعه و نحوه سامان بخشی او به سیاست داخلی و خارجی کشور است. قرآن، تعادل مدنظر را در پیشی نگرفتن و عقب نماندن از پیامبر و اولیای الهی و همراهی با آن ها می داند. طبق کلام وحی، از مهمترین موارد حسرت خوردن ظالم در قیامت، همراهی نکردن پیامبر و اولیای الهی است. ظلم ظالم نمی گذارد تا خرد او به کار بیفتد؛ وگرنه عدم تعادل در زمینه نسبت مردم و رهبر سیاسی، به سرعت خود را در قالب حوادث ناگوار آشکار نشان می دهد و حسرتی غیرقابل تصور به جان آدمی می اندازد. چنین اتفاقی در دوره حکومت حضرت علی (ع) و بعد از آن برای امت اسلام اتفاق افتاد. در نهج البلاغه، آن حضرت می فرمایند: «پیامبر اسلام، پرچم حق را در ميان ما نهاد. هر كه از آن پيشى جويد از دين به در رود و هر كه از آن واپس ماند، تباه شود و هر كه همراه او گام بردارد همراه رستگارى باشد». جمله بالا درباره نحوه برخورد گروههاى سه گانه مردم با حق و واقعيّت است: گروهى مانند خوارج اهل افراطند و از حق پيشى مى گيرند، گروه ديگر، تفريط کاران هستند که چند قدمى به دنبال حق مى روند و سپس تنبلى و سستى و هوا پرستى آنها را از ادامه پيروى از حق باز مى دارد و گروه سوم، ملازمان حقّند و همیشه در سايه حق گام بر مى دارند. در گذشته های دور، مصداق این ملازم حق بودن، پذیرش حرف معصوم در تن دادن حسنی به صلح و توسل حسینی به جنگ بود. این مصداق در گذشته های نزدیک، همراهی با امام خمینی (ره) در دستور جنگ و صلح بود و امروز در ملازمت با مقام معظم رهبری در مقاومت یا پذیرش نرمشی قهرمانانه است.

تمام جلسات باهم – سوالات ترم جدید

تمام سوالات تایپ شده با امکان جستجو هنگام آزمون

در صورتی که پاسخنامه دروس دیگری رو هم نیاز دارید می‌توانید به آیدی زیر در تلگرام و یا ایتا پیام دهید.

@nahadplusir